twenty something
From December 27 to 30 2024, Twenty Something took place in Maastricht. An exhibition where eight audiovisual installations explored the emotions and experiences of being in your twenties today. What started as a personal exploration of image and feeling grew into a project shared with nearly 300 visitors.
Thank you to everyone who visited, contributed or supported me along the way. And for those who missed it: check all the works right here.
introduction
This exhibition explores the complex emotions and experiences of being in your twenties today. Through eight audiovisual installations, themes like self-discovery, relationships, and mental health are examined in a visual and sensory way. Each work combines image, sound, and space to invite reflection and recognition.
The creative process behind Twenty Something is intuitive and experimental. Spontaneous moments, personal conversations, and a mix of scripted and incidental scenes form the foundation of the works. The project deliberately plays with contrasts: between speed and stillness, chaos and calm, the everyday and the surreal.
Let yourself be carried away by the images and sounds that together create a portrait of life in your twenties. The exhibition does not offer answers but creates a space where thoughts and emotions can converge. Here, you can lose yourself, pause, and perhaps discover something new within.
stoel in de fik / chair on fire
Soms voelt het alsof alles gewoon gebeurt en je er alleen maar naar kunt kijken, alsof het leven je overkomt zonder dat je controle hebt. Alsof je in de fik staat en niet weet hoe je het moet blussen.
Sometimes it feels like everything just happens, and you’re merely a spectator, as if life is happening to you without any control. Like you’re on fire and don’t know how to put it out.
de wachtkamer / the waiting room
The works Stilstand (Standing Still) and Zelfobsessie (Self Obsession) were displayed in the same space, an old-fashioned living room where the furniture is covered in plastic and moving boxes are stacked on the couches. The space not only represents leaving home and finding independence but also how your upbringing can sometimes hold you back in the search for yourself, making you feel like you still have to justify your choices.
stilstand / standing still
Ik heb in mijn early twenties vaak het gevoel gehad dat de hele wereld door beweegt en ik op dezelfde plek bleef staan, of zelfs achteruit ging. Dit werk gaat over dat gevecht tussen willen groeien en het gevoel dat je niet vooruitkomt.
In my early twenties, I often felt like the whole world was moving forward while I was stuck in the same place—or even going backward. This work reflects that struggle between wanting to grow and feeling like you can’t move forward.
zelfobsessie / self obsession
Er zijn van die dagen waarop je opgesloten in je eigen hoofd zit, alles draait om jou en je vergeet eigenlijk de rest van de wereld. Je vraagt je af of iemand je echt begrijpt maar je verliest jezelf in zelfmedelijden.
There are days when you’re completely trapped in your own head. Everything revolves around you, and you forget about the rest of the world. You wonder if anyone truly understands you, but you end up losing yourself in self-pity.
(on)rust / rest(less)
Het is alsof ik constant schommel tussen alles willen meemaken en gewoon even stil willen zijn. Dit werk gaat over die onrust, dat eindeloze zoeken naar een plek waar je je goed voelt, ergens tussen chaos en kalmte in.
It’s like I’m constantly swinging between wanting to experience everything and just needing to be still. This work explores that restlessness, that endless search for a place where you feel at ease—somewhere between chaos and calm.
thunder and sea
Mijn emoties zijn soms net golven: rustig en kalm en dan ineens een storm die alles overneemt. Het gaat alsmaar heen en weer, van overweldigd zijn tot weer kunnen ademhalen.
My emotions are often like waves: calm and gentle one moment, and then suddenly a storm takes over. It’s a constant back-and-forth between feeling overwhelmed and being able to breathe again.
Het leven voelt vaak als struikelen, maar het is ook weer opstaan. Dit werk is een soort reminder voor mezelf dat het oké is om te falen, dat het steeds weer opstaan me uiteindelijk sterker maakt.
Life often feels like stumbling, but it’s also about getting back up. This work is a kind of reminder to myself that it’s okay to fail, that every time I stand back up, I grow stronger in the end.
fall rise repeat
poppy field
Er zijn momenten waarop ik me heel klein voel en juist dat geeft rust. Dit werk is een ode aan die momenten waarop je gewoon even mag zijn, zonder dat alles groot en belangrijk hoeft te zijn. Je bent maar een klein bloemetje in een enorm veld met klaprozen.
There are moments when I feel very small and that’s what brings me peace. This work is an ode to those moments when you’re allowed to simply exist, without everything needing to be big and important. You’re just a small flower in a vast poppy field.
happy as a child
Dit werk is een terugblik naar hoe het ooit was, toen alles nog simpel en zorgeloos voelde. Het herinnert me eraan dat het oké is om soms gewoon te spelen, even te ontsnappen aan alle drukte. Het leven is te kort om het te serieus te nemen.
This work is a reflection on how things used to be, when everything was still simple and carefree. It reminds me of how wonderful it feels to just play sometimes, to escape the chaos. Life’s too short to take it too seriously.
